Arif olan anlar, arif sözünden,
Sözü uzatarak, zahmet gerekmez.
Kim ki ayrılmışsa Hak’kın izinden,
Yorulmak boşadır, sohbet gerekmez.
Akıldır dünyada çizen yolları,
Meyvedir süsleyen, kuru dalları,
Beş para etmeyen adi kulları,
Alıp da boş yere, töhmet gerekmez.
Boşa oyalanma, boşa yorulma,
Yorulup gönlüne, boşa darılma,
Nedendir, niçindir diye kırılma,
Farzı bilmeyene, sünnet gerekmez.
Her yüze güleni, dostumdur diye,
Sorup, izlemeden inanmak niye?
Ara, bul, kurban ol, olgun kişiye,
Özü pişmeyene, minnet gerekmez.
Umudunu kırma, UMUD var iken,
Değil mi ki ibret, bunca çekilen,
Deliyedir çok söz, deveye diken,
Gönül dostlarına, hikmet gerekmez.
12.10.1995
Annemasse-Fr.
Kayıt Tarihi : 24.2.2011 16:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!