Gerekmeyen Şiiri - Cem Yakup Çomak

Bu çarşılar pazarlar
çarpıntısız geçildikçe;
evler buhursuz,
yürekler iniltisiz kaldıkça
ve oldukça kelepçeli bilekler;
bu el bu kolda
dursa mı gerek?

Lal oldukça yakarışlar,
müdâvimse geceler körlük ve sağırlıkta,
hâlâ yürekte kaynayıp duran volkanlar yoksa,
bu yürek bu sinede
kalsa mı gerek?

Ağlayıp durdukça analar,
çocuklar kayboldukça
şu kirli çağ pazarlarında acımasızca,
yiğitler bir kutlu haberi bekleyip durdukça,
-onlar ki hayat suyu çağlara-
diken tarlalarında rahatsa insanlar senin gibi,
bu eylül, bu eylül;
asılıp kalmışsa dilsiz düşmüş bülbül gibi
takvimlerde yüreğinde,
bu can bu bedende
dursa mı gerek?

21 Eylül 2000 Perşembe