Gerekirse Ölmek

Salınan buğday başağında
taneden süzebilmek seni,
buram buram ekmek tadında
kokunu duyabilmek.

Ellerimin erdiği yere
üç hecede yazabilmek adını,
kıtalarda yaşatmak seni,
yaşayabilmek.

Tutuşurken alev yeleli yılkıların
koştuğu boz kırlarımda,
kirli sularında
yudum yudum içebilmek seni.

Masum çocukların geleceğine,
ekmek gibi, su gibi,
ana sütü gibi
hak kılabilmek seni;
safi bir sevgiyle
tüm evrene yayabilmek.

Ve özgürlük,
ancak paylaştıkça
insan kalabilmek.

Ozan Firari/Zöhre Eylem Yıldırım/01/08/2008/İzmir