Gerekirse Ölmek

Salınan bir buğday başağında,
Taneden seni süzebilmek...
Buram buram ekmek tadında,
Kokunu duyabilmek.

Ellerimin erdiği her yere,
Üç hecede adını yazabilmek.
Üç hecede seni kıtalara taşıyabilmek,
Yaşatabilmek…

Alev yeleli yılkıların koştuğu,
Bozkırlarım tutuşurken,
Kirli sularında yudum yudum içebilmek seni,
Üç avuçta saçabilmek evrenin dört bir yanına.

Nasibini almamış olanlara,
Bol kepçe dağıtabilmek özgürlüğünü.
Sorgusuz, yargısız…
Sadece yaşatabilmek icabında.

Sinsilikler arasında,
Kinleri, nefretleri silebilmek.
Seni süzüp,
Toprak toprak yeşertebilmek.

Her güne yeniden taşıyabilmek seni.
Adı konmamış bebeklerin gözlerinde filizlendirmek,
Yaşlı yüreklere umut olsun diye
Geleceğe seni yazabilmek.

Adın "özgürlük" oldukça,
Özgür kalabilmek…
"Sen özgürlüğümsün" dedikçe,
Özümü daha iyi özümsemek.

Geçmişi unutmadan,
Ama esiri olmadan…
Geleceğe utanmadan yürümek.
Ve seni, olduğun gibi
Her nesle miras bırakmak.

Bırakmak denizlerin dalgasına,
Dağların doruğuna,
Doğmamış her oğula ve kıza...

Seni her nesilde ayakta tutmak,
Boynumun borcu.
Namusum saymak özgürlüğümü.
Hayata zırh gibi kuşanmak.

Bana sunulana ihanet etmeden,
Ettirmeden…
Yozlaşmana, yok olmana göz yummadan,
İnadına korumak seni.

Ve üç nefeste içime çekmek özgürlüğü,
Özgür kalabilmek için…
Gerekirse
Ölmek.

Ozan Firari/Zöhre Eylem Yıldırım/01/08/2008/İzmir