Gerekirse dökeceksin kanını, özgürlüğün ...

Sabaha kadar bekleyip doğmasını,
alacakaranlığın sonuna doğru gördüm, güneşi
ölü doğarken, ve ellerinden
gözyaşları akan insanoğlu,
kendi kusmuğunda boğuldu.

Gece, bir ara belli belirsiz, bir beden
uzanmış ve hiç uyanmamış ebesinin ellerinde,
daha doğmadan değiştirmek istemişler ruhunu,
şekilciliklerini, sipariş çocukları için bile değiştirememişler,
hiç uyanmak istemeyen, yaşamak istemeyen bu bebe,
kendi çocukları uykusuz kalmasın diye, binlercesini öldürdüler,
geri kalanlarında kanını emdiler ve emilyorlar şu an, gelecek zaman
içinde yine o doğuştan açlığın köleleri, minicik parmaklarıyla top dikecekler
tembelliğinden katil olanlara...

Ama kabahat biraz da onlarda
esir olmayı kabullenmeyeceksin,
emdireceğine kanını, özgürlüğün için dökeceksin....