Gerekçesiz Gerçekler...

Hazır mısın?
Tanımaktamısın kendini aynalardan ötede,
Aklında kurduğun farazi aleminde kimsin?
Dünyalara güzel olsan ben sevmedikçe bana güzelmisin?
Seni seveni ezsen, yine sana dönse sevdalıyı üzermisin?

Sendin çok seven,
İlk aşkım dediğin gözlere bakarken söyleyen,
Sendin vazgeçemeyen,
Bırakma diye ağlayıp feryad eden,
Sendin af dileyen,
Affedilmek için kapıları, eşikleri bekleyen,
Sendin yalan söyleyen,
Yalan değil deyipte gerçeklerden kaçıp giden...

Yalan mı?
Değil bunlar gerçeklerin kalanı...

Yalanı bilmeyen saf çocuksun misalen,
En büyük şeytanlığın düşmez elinde risalen,
Sen ki gülen gözlerle ağlatmayı beceren,
Tanıdığım gerçekleri yalanlara çeviren...

Bin gerçeğimde olsa bir yalanın yıktı bütün sözümü,
Düşürdü omuzlarımı bakımsız sakallara mesken etti yüzümü...

Tozlu kaldırımlar evim oldu çaresiz,
Ben bedelini ödemişsem seninki neden bedelsiz,
Bedensiz kalmış bir başım sanki yaşıyorum nefessiz,
Bitap duyguların zindanı çökertti karanlığını günüme,
Artık tüm gerçeklerim bir işe yaramaz hepsi boş ve gereksiz...