Düşünme boşuna cancağazım,kafanı yorma.
Günü gelince anlayacaksın,inan o gün geldiğinde...
Nasıl sevdiğimi de bileceksin,öykünün sonunuda.
Ve ağır ağır ne kadar tükenmişim bağıra çağıra.
Tutuk hâllerimi anlarsın mesela,
Mesele gördüğün sözlerimi de çözebilirsin.
En mühimi de onca zaman geçip gitse üzerinden,
Pembe hülyalı rüyalardan uyandırmadığımı bilirsin.
Nedeni olmalı mı yaşamak için bir şeyleri?
İllaki bir illiyeti mi olmalı duyguların?
Pelesenk olmuş ağızlara,aşka dair tek cümle...
Hayır,ben elmanın bir yarısı,sen çağlanın diğer yanı.
Tamamlamak zorunda değil aşk,herkes istiyor diye,
Sarmak zorunda da değil cancağazım birbirine.
Kendinden olması da gerekmiyor...Solunda atan yanı,
Farketmez ki gözümün nuru o seçecek konağını.
Kayıt Tarihi : 9.6.2023 14:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!