Gerek Yok Şiiri - İbrahim Sezer

Bırakın kendimi çekip vurayım
Mermiler konuşsun dile gerek yok
Nasılsa yıkılmış gönül sarayım
Çekerim tetiği ele gerek yok

Onunla başlayıp onla bitirdim
Yazdığım şiirde sonu getirdim
Sevda çöllerinde sazı yitirdim
Gayrı bundan sonra tele gerek yok

Bu sevda bitecek sanmayın sakın
Yar ile mahşerde gezmemiz yakın
Hele şu feleğin zulmüne bakın
Savruldu külümüz yele gerek yok

Ondokuz temmuzda dünyam yıkıldı
Kalbimin içine kurşun sıkıldı
Gözlerime siyah perde takıldı
O anda kör oldum mile gerek yok

İnanın kastettim ben de bu cana
Yürek dayanır mı bu acı sona
Akan göz yaşlarım yetişir bana
Damlada boğuldum göle gerek yok

Sevda bahçesine baykuşlar konsun
Tütmesin ocağım bırakın sönsün
Kaybolsun mezarım bozkıra dönsün
Üstünde bitecek güle gerek yok

Aşk denen sihiri sakın bozmayın
Ne olur gücenip bana kızmayın
Mezar taşıma hiç birşey yazmayın
İbrahim Sezer'e bile gerek yok