Son nefesini verirken İstiklal caddesindeki kitapçıların arasına sıkışmış bir kitap kurdu,
Kimbilir birbirimizden habersiz gözlerimiz, kaç kere aynı satırlara dokundu,
Belki sana yol verdim girerken bir sahaftan içeri, kadıköyde hava soğuktu,
İkimiz de ıslanmamak için girmiştik içeri, sesini duyduğun adaya giden son vapurdu.
Belki sendin, arsız gülümseyişimle gözlerine daldığım kadın,
Bakası gelip de, ayıp olur oniki yıllık sevgiline diye gözlerini indiren,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta