Gerdek Şiiri - Buğra Yener

sıyırdı gecenin bulutsu duvağını
tek dokunuşta yel
gösterdi/ay yüzünü
sonbahar gibi dağıldı odaya telâş
bozdu ütülü ne varsa
sokaklarda savrulan yapraklar kadar
kimliksizdi vuslatları
evlilik cüzdanındaki mühürlü fotoğraflardı
gerdeğe gerilen ilk gecedeki korkuları…
kadın kadındı ve de erkek, erkek!
ama yüzleri tanıdık değildi
[ habersizdi insan insandan
belki yoktu yüzleri
ama duvarda gölgelerinin karanlık teri
aktıkça aktı duvarın yanağından
gecenin boynuna dolandı
tıkırdadı odanın içinde
bir şeyler
düşer gibi
bir şeyler
yuvarlanır gibi
bir şeyler
kırıl gibi
bir şeyler
kadın;
elini yüreğine koydu
adam;
eliyle yokladı yüreğini
bir boşluğa dokunurcasına
bir yarayı kanatırcasına
bir kuşun kafasını kopartırcasına
baktılar anlamsızca
yok gibi
bir şeyler…