Gerdanlık Şiiri - Abdurrahim Karakoç

Tevazu-u severdi,kaynatıp taşırdılar
Girdi hırs ambarına, çıkamadı bir daha..

Haramla yağladılar, kibirle pişirdiler
Bulanık göl ettiler, akamadı bir daha..

Yakın arkadaşları çöplük yaptı beynini
Doldurdular ve sonra dökemedi bir daha..

Kör dikişler atıldı kaypak iradesine
Sökmek istese bile sökemedi bir daha..

Soyundu inancından terk-i edep eyledi
Şerefini göğsüne takamadı bir daha..

Sürdü benlik atını karanlık geleceğe
Dönüp de geçmişine bakamadı bir daha..

Söndü yüreğindeki yanan aşk alevleri
Uyanıp yeni baştan yakamadı bir daha..

Yediği haram oldu, içtiği haram oldu
Ellerini haramdan çekemedi bir daha..

Burçlardan indirilmiş bayraktı haysiyeti
Alıp, tekrar yerine dikemedi bir daha..

Terk etti güzelliği, çirkinliğe sarıldı
Girdiği bataklıktan çıkamadı bir daha..

Küfrü baş tacı yaptı, dostlarına darıldı
Diktiği putlarını yıkamadı bir daha..

Kazancı beleş oldu ve kendisi leş oldu
Itır gibi, gül gibi kokamadı bir daha..

Zirvenin yollarında döndükçe dönekleşti
Ağzına helâl lokma sokamadı bir daha..

Dost oldu zalimlere, görmedi mazlumları
Gam çekmedi, gözyaşı dökemedi bir daha..

(Yasaklı Rüyalar)