Gerçektin Şiiri - Aslı Demirel

Tutup ellerimden geçtin karşıma
Dedin ki
'Seni çok sevdiğimi bil sevgili
Gözlerinde nasıl doğduğumu
Sözlerine kavrulduğumu
Sensiz yok olduğumu bil sevgili'
Ama suskundu dudakların
Gözlerinden haykırıyordu savruluşların
Tam o gittiğin gündeki gibi bakıyordun
Tam o gittiğin gündeki gibi...

Kaçtım son oturduğun yerden
Nerdeyim diyemeden
Sarıldı sarsıcılığınla kolların
'Sensiz ölürüm' dedi aşık olduğum sesin
Manzara şakıyordu adeta
Her yerden kahkaha yükseliyordu
Ben ben olmaktan öteydim sendim
Ama yine soğudu sesin
Uzaklardan gelen bir yankı oldu
Ne kadar da uzaksın
Oysa ki az önce kanımdaydın
Az önce kanımdaydın

Sensiz olduğum yere çekildi bedenim
Sindim içimin çürüyüşüne
Dokunmayın dercesine
Sensizliğime içmek için gözyaşlarımı
Küçücük oldum
Nerden geldi o hafif dokunuşun
İncitmekten korkarcasına
Saçlarımda dolaştı meltemliğin
Titredim
Sanki gözyaşlarıma değdi nefesin
Dirildim
Gerçektin... niye gittin
Niye gittin...gerçektin...

(04 12 2007)