-… Gerçekten istedin mi…
Zamanın arkasına yaslanıp,hayatı biçimlendir.
Varoluşu düşün.
İpleri kopardığından beri,parçalanmış durumda.
Güneşin kırık ama bir o kadar dik açıyla toprağa vurması.
Yüreğindeki seslerin,karmaşıklığı…
Ölüm…
Bir o kadar tatlı,
İlahi bir yükseliş evresi.
Girdiğin evreden haberdar olmamak.
Hayattayken sadece birkaç kez düşündüğün,
Birkaç kez bahsedilen bir evre.
Dekorasyonundan haberdar olmadığın bir mekan.
Bence yalnız kalınmayan bir diriliş…
Hiç bir şey istememeyi,
Gerçekten istedin mi…
Okyanusları kontrol altına alamasın,
İçtiğin suyun tadını değiştiremezsin.
Bir uçurtmasın,bir balon,
Bir,bir kesik çizgisin…
Kalemin ucu yettiği kadar çizileceksin,
Rüzgarın estiği yönde uçmak zorundasın…
Kaybetmeyi kabul etme…
Diren,diril…
Kim cüret eder,
Hiçbir kavramı olmayan bir şeyi;
Eleştirmeye,kim…
Hiçbir şey istememeyi,
Gerçekten istedin mi…
İçindeki gibi olmak;
İçindeki suçluluk duygusunu fenerleştir.
Dışarı yansıt…
Suçluluk içinde olduğun kadar suçlanırsın.
Unutturabildiğin kadar unutacaksın.
Korktuğun kadar korkutulacaksın…
Ve son;
Bildiğin kadar yaşıyorsun…
Kayıt Tarihi : 30.5.2010 17:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!