Gerçekten Hayale Şiiri - Metin Yurtsever

Acılarım, umutlarım, mutluluklarım, aşkım,
Hepsi şimdi bir şehirde, İstanbul ‘da.
Unutmak için kaçtım O şehirden buralara,
Ama hala, O içimde sımsıkı sarılı bana.

İstanbul’dayım, elim kolum bağlı, darmadağın,
Düşünüyorum şimdi yaşadıklarımızı,
Ama her şey ama her şey; onu hatırlatıyor bana
Zaman, An, mekân ve hatta bir kelime bile.

İşte O an, yoğunlaşıyor her şey ruhumda.
İstanbul’da ne zaman binsem banliyöye,
Maltepe, Kadıköy hattına,
Sanki yanımda oturuyor oluyorsun O an;
Sıkarak elimi, ne olur gitme cümlesiyle.

Ne zaman adalar iskelesine gelsem,
Binsem büyük ada yâda heybeli ada vapuruna;
O an başını hissederim omuzum da,
Ve dudaklarından dökülen;
Seni niye, bu kadar çok seviyorum cümlesiyle.

Hele akşam üzerleri,
Ne zaman dolmuşa binsem,
Yanı başım da bulurum seni,
Fısıltıyla kulağıma eğilip,
Ne olur, beni sonsuza kadar bırakma cümlesiyle.

Şimdi İstanbul’da değilim ama
Yanıyorum onun düşüncesiyle,
Kaçtım oralardan, şehri ve seni unutmak istercesine,
Oysa kurtulamıyorum senden umutsuzcasına.

Bu uzak diyarlarda,
Sana nasıl kovuşacağımı düşlerken,
Oysa şimdi, sonsuza kadar kaybettim seni.
Yalnız kaldı yaşadıklarımız
Ve O İstanbul şehri anılarımızda.