Gerçekmiş Kör Kuyuya Sarkan İpimiz

Bir şey, o şey;
En derinlerinde cengi tutuşturup,
Sızım sızım yürekte,
Alıp başını giden…
…
Karam, karamsın;
Bir ovayı boydan boya döven raylarda,
Boz telaşta sulhsuz,
Hasretin berdevam sataştığı zamansın…
…
Dipsiz…
….
En ucunda düğümlü hangi hayal varsa,
Gerçekmiş kör kuyuya sarkan ipimiz..
…
Fakat…
…
Bir mektup içinde bırakılmış gibi,
Bulmuşuz gibi güneş satırlarını,
Tırnağın kazıdığı taş kağıtları okuyoruz,
Çıkabilmek için,
Bu sarp yalnızlıktan…
…
Hadi ver elini,
Elim eline değecek nerdeyse…