Gerçekmiş Acılar Şiiri - Ömer Tomruk

Vefa sancısı var bakışlarımda,
Bir yalvarışın mazlum yakarışı,
Ve bir eskiciye verilmiş gibi,
Ömrümü tamamlamışım hanende…

Hangi mertebeye ulaşmış sevda,
Bilemeden kalakalmış yalnızlık,
Sen kokan ellerimin arasında…
Bir ben kalmışım yalnızlığıma eş,
Bir de yaprak dökmüş ulu çınarlar.
Zamana aykırı giderken nefes,
Son yaprağımda kurumuş sevdaya…
Çünkü baharı zamansız yaşamış,
Engelleri aşılır sanan gönlüm…

Kıyamet sancısıyla çırpınırken,
Güneşe mahkûm kalmış gölgelerim,
Yaraya tuz basmanın acısıyla,
Sarsılır vurdumduymaz hayallerim…
Kimseye ihtiyacım yokmuş meğer.
Zaten ben koca bir yalnızlıkmışım,
Kalabalık sandığım sokaklarda…
Geceleri yıldızım olmamış hiç,
En parlağından dilekler tuttuğum…
Bir hayalin niyetine girmişim,
Çocuk saflığında tebessümlerle…

Ey gönlümü dağlara süren felek!
Bir gün olsun gülmez misin yüzüme…

15.06.2010