Gerçeklik Şiiri - Arda Eroğlu

Küçük bir sandalımız olsun, ilerilere açılalım. Hiç bilmediğimiz bir gerçeklikte yaşayalım. Dertlerimizi para vermeden dinleyecek insanlar bulalım o gerçeklikte. Yanımızda bizden karşılık beklemeyen dostlar da olsun, Bir birine nefret kusan insanlar değil de, sevgi olsun benim gerçekliğimde. Güneşin arkasına yerleşelim. Parıl parıl parlasın benim gerçekliğim. Herkes görsün sevgiyi. Eyvallahım olmasın kimseye. Sadece sevgiyi bilen insanlar gelsin o gerçekliğe. Öyle bir gerçeklik yaratalım ki hep beraber, sevgiyi görsün insanlar, gerçek sevgiyi. “Meğer buymuş sevgi dedikleri.” diyip, bir sandalla da onlar yaklaşsın gerçekliğimize. Deniz aşırı olsun gerçekliğim. Yüzmekten korkanlar gelmesin. Dalgaya karşı yüzmeye cesareti olmayanlar gelmesin. Derine inmeye cesareti olmayanlar gelmesin. Benim öyle bir gerçekliğim olsun ki, gelecek insan beni anlasın benim derdimi. Ritüelleri olsun bu gerçekliğin. Her sabah sekizde uyanıp yürüyüşe çıksın bu gerçeklikteki insanlar. Katılsınlar bana. Her gün en az yirmi sayfa kitap okusunlar bir de. Kitap okumayan insan gelmesin gerçekliğime. Bilgiye sahip olmayan insan gelmesin, cahil kalmaya razı olmuş insanlar gelmesin gerçekliğime. Ben bir gerçeklik istiyorum. İçinde çiçekler açsın. Ve bizler sevgiyi yaymaya, kokusunu öğretmeye geldik size desinler. Kalabalık olsun bu gerçeklik, ama kimse o kalabalıkta tek hissetmesin kendini. Bir gerçekliğim olsun benim, insanlar konuşmadan anlaşabilsinler. Kitaplar parayla satılmasın gerçekliğimde. Eskiden çikolata dağıtan yaşlı amcalar, kitap dağıtsınlar bu gerçeklikte. Ben bir gerçekliğim olsun istiyorum, Sevgiyi iliklerine kadar hissetsin insanlar.