İcimi doktüm. Kagıt, ben ve kalem.
Satırlar kapandı ıcınde, sen,ben ve kalem.
Ezilir oldum dor defter arasına, sıkıstım.
Son sözümmüs 'affet' meger.
Satır satır agladım,görme dıye saklandım.
Sen anlamazsın,ben hep uzaktaydım.
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta