İcimi doktüm. Kagıt, ben ve kalem.
Satırlar kapandı ıcınde, sen,ben ve kalem.
Ezilir oldum dor defter arasına, sıkıstım.
Son sözümmüs 'affet' meger.
Satır satır agladım,görme dıye saklandım.
Sen anlamazsın,ben hep uzaktaydım.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta