Gerçeklik
İcimi doktüm. Kagıt, ben ve kalem.
Satırlar kapandı ıcınde, sen,ben ve kalem.
Ezilir oldum dor defter arasına, sıkıstım.
Son sözümmüs 'affet' meger.
Satır satır agladım,görme dıye saklandım.
Sen anlamazsın,ben hep uzaktaydım.
Ellerımı actım rabba yalvardım.
Kagıt kesti lafımı,dusunedım cok acıdı
Kayıt Tarihi : 29.7.2013 16:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!