İnsan kendini duyduğunda değil,
Kendi duyuşunun ilk hecesinde vardır.
Kendini en sonda duyabilmek için, en haklı başlangıçtır.
Yaşamda daima yazılı başlangıçlar okunur ve duyulur.
Oysa kalbe yazılan,öz bir anlam daima insanı başlangıçsız olarak başta tutar.
İnsan kendini kalpten okudukça, gerçekliğin yazgısına Allah (c.c) dokunur. Yazı bir kader,taktiri ilahideki duyuştur.
Allah'ın (c.c) adının geçtiği kelimede zaman kalbe zuhur eder.
İnsan sözü okumadan önce kelime özüne dokunur.
Çünkü o öz anlama varmaktır ve anlam kudretinde varolmaktır.
Kayıt Tarihi : 16.3.2013 20:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!