Gerçekliğin Şiiri - Kenan Faik

Elbet bir bildiğim olacak
Arkanı dönersin
Ve değişir bildiğin her şey…
Yaşadığın ve zannettiğin kanıksamalar
Gün ortasında afallamalar
Geceden bölük pörçük ayrılmalar vardır
Her mızmızlığında ağlayışların…
Az ilerinde
Az ilerinde bekler seni hep
Tüm bilinmezliğiyle
Arkası yarınlar…

Bir kurşunun sorgusuz sualsiz fırlayışı neyse
Ve hedefine vardığı
Ya da saptığı neyse
An hapsine emili bir tükeniş bulacağın
Sadece…
Ötesiz
Ve berisiz
Öncesiz
Ve sonrasız…
Suçsuz bir yanılsama
Ya da mücrim bir kalkışma…

Duruluğu imasına bağlı
Buz üzerine düşen bir gözyaşının…
Tutkunun verdiği hasarlara yanmak
Ya da sımsıkı sarılmak
Mefkure derinliğine itelendiğinde sorgun…
İki yüzün uyumu kadar
Uyumsuzluğuna bel bağlayacaksın belki…
Bilmek
Ya da bilmemenin hafakanlarında
Karman çorman düşüncelerini de alıp yanına
Öylece varacaksın
Kendi Yusuf masalına…

Var mıydın?
Ya da yok muydun?
Ya da hala zanlarda mısın?
Yoksa bir cevabın
Üç günlüğüne kiraladığın tüm kuşkularına
Kapıyı ne çabuk gösteriyorsun…
Göz açıp kapadığın değil var olmak
Ya da okumak
Yürümek
Koşmak
Kaçmak…
Bir aynaya baktığın
Ve aksin
Yeterli değil…
Ve vahdet-i vücud da değil
Zannettiğin…
Bir Rabb
Bir Kitap
Ve bir Rasul…
Gerçekliğin işte bu…
Hakikat işte bu…
Ötesi değil…