öksüz gibiyim buralarda
sokaklar meskenim oldu yokluğunda
kaldırımlar her gece yatağım oldu
gökyüzü de anne şefkatiyle örttü üzerimi
yani anlıyacağın bir tek onlar sahip çıktı bana
yokluğun bitirdi beni yıllarca
ha bu arada kaç yıl oldu
sen bilmezsin,seni ne zamandan beri sevdiğimi
söyliyim karagülüm, on iki yıl oldu.
inan kimseyi sevemedim,senin yokluğundan beri.
ben niye bu kadar çok sevdim,niye
platonik bir aşktı bu doğru
senin bir suçun yok.
sen benim rüyamdın,hayalimdin
gerçekleşemeyen bir dileğim gibiydin.
Kayıt Tarihi : 6.5.2011 02:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!