Ancak güneş batınca kendime gelebiliyorum.
Kalemimin kağıt üzerindeki gölgesine bakıyorum.
Ben de gerçeklerin gölgesinde yaşıyorum,
Yaşıyordum hayallerimle birlikte.
Bu nasıl bir körlük ki gözlerim açık ama göremiyorum,
Değerini bilemiyorum hayatımın.
Evet uzun zamandır yazmıyorum da.
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
