Hüzünlü, yorgun bir sonbahar akşamında,
Gerçeğin denizinden hayalin sahiline çıkıyorum.
Pusulasını şaşırmış gemi misali sürükleniyor,
Sabahtan kalma dağınıklığımı toparlıyorum.
Etraf alabildiğine kalabalık, bense yalnızım.
Masalarda oturmuş okey taşı dizen adamlar.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta