Hüzünlü, yorgun bir sonbahar akşamında,
Gerçeğin denizinden hayalin sahiline çıkıyorum.
Pusulasını şaşırmış gemi misali sürükleniyor,
Sabahtan kalma dağınıklığımı toparlıyorum.
Etraf alabildiğine kalabalık, bense yalnızım.
Masalarda oturmuş okey taşı dizen adamlar.
Aynaya,
Çöken avurtları
Hüzün dökülen yüzü yansımış kadın!
Ne çıkar
Gözlerinin yeşili solsa
Devamını Oku
Çöken avurtları
Hüzün dökülen yüzü yansımış kadın!
Ne çıkar
Gözlerinin yeşili solsa
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta