Gerçekler gibi sessiz Şiiri - Sadık Alçık

Yetiştiğim duvarlar bana dar gelmiş,
Sakladığım sırlar, içimde kör düğüm.
Meğer sıcak sandığım her dokunuş,
Zamansız bir vedanın önsözüymüş.

Gölgemde büyüyen o çocuk sesim,
Kime güvensem, yarım kalmış hevesim.
Sandığım ne varsa, yalanla süslenmiş,
Bir gözyaşıymış meğer tebessüm dediğim.

Yüzlerde maskeler bir bir düşünce,
Göz göze geldim en büyük düşümle.
Zannettiğim kadar, büyük değilmiş kimse,
Meğer benmişim en çok eksilen, gizlice.

Kendimi ararken kaybolduğum izde,
Buldum: Yalnızlık da bir tür gizli evimmiş
Ve insan bazen yıkılarak anlar ki,
Hiçbir aidiyet, kalpten derin değilmiş.