Gerçekler Acıtır İnsanı Şiiri - Ayşe Gönül

Gün gelir tanıyamazsın kendini
Omuzların düşer,bedenin çöker
Hatıralar bir bir geçer gözlerinden
Zaman dursun istersin
Ya da geriye sararsın zembereyi
Düşünceler ok olup fırlar yerinden
Deler yüreğini
Zapdetemezsin göz yaşlarını
Gerçekler acıtır insanı.....

Aynalara kusur bulursun
Yansıtmaz eski çehreni
Buğulu gördüğün aynadaki resmini
Silmeye çalışırsın defalarca

Yılları sorgularsın kaybettiklerinle
Titretir ANNE özlemi
Kucak açarsın gelen olmaz
Ağlamak istersin göğüs bulunmaz
Dertlerinle kalırsın yine
Tek başına....
Baba dersin //nerde çam ağacım//
Dökemezsin içini
Haykıramazsın...
Donar tüm sözcükler
Çıkmaz kelimeler
Düğümler boğazını yırtar geçer
İçine akıtırsın göz yaşlarını
Ne hisseden olur,ne de seni duyan
Gerçekler acıtır insanı......

Şen şarkılar mırıldanmak istersin
Ne başını hatırlarsın,ne de sonunu
Yıllar gem vurmuş neşene
Unutturmuş şen kahkahaları
Zaman zaman isyanların büyür
Hiç gitmemişlerdi ki
Çözüm üretir tüm beyin hücrelerin
Ne sonuç alırsın,ne de bir adım ilerlersin
Gerçekler acıtır insanı...

Şoklamak istersin tüm geçmişini
Sil baştan yazarsın kaderini
Ya hissettiğin gibi
Ya da yaşamak istediğin gibi
Güler geçersin haline
İçin için yanar bedenin
Gün gelir volkan olup patlar delicesine
Kandıramazsın kendini
Gerçekler acıtır insanı.....

Ayşe Gönül
12.03.2014 00:00