Gerçekler Acıdır. Şiiri - Mehmet Yücel

Sevda mı gelir ötesine bu dağların
gelse gelse baykuş
duman kar sis
bakışlarıma çığlar düşüyor
yüreğim üşüyor
bir dahaki sefer desem
kendimi teselli etsem ne çıkar
bir gerçek var karşımda
donuk donuk bakan
asmış yüzünü
gözleri kan çanağı
uyumamış kim bilir ne zamandır
tesellilerin düşmanı

düşman ya
güya ağır aksak yalandan yaşayacaktık
kandıracaktık kendimizi
erteleyecektik
perişan edecektik öğrenecek nesilleri
dikildi öylece
ben burdayım dedi
bir gerçek var dedi
soludu burnundan
tuttu kollarımızdan ayaklarımızdan
savurdu attı enginlere
gelsin diye aklımız başımıza

oyy bu ne hışımdır nazlım
bu ne zulumdur
el atsam çürük
el atsam puşt
her yanım çevrili
üstüme dağlar devrili
bir gerçek daha varmış
kesilmedi ardı arkası
meğer kundağımı yılanların içine atmış anam

ana ana gör de ağla beni
vur dizlerine
başından bela eksik olmayan
bir oğul doğurdun
zindanlardan sesim erişmez oldu
sesimi kesmeye o kadar hazırlık
o kadar sebep varken
susar mıyım dersin
susarım belki de
bu gerçek yangınında kolya mı
itfaiye gelmez sokaklar dar yapılmış

sakalı koyan konuşuyor
modaya uyan konuşuyor
takkeler külahlar sarıklar birbiriyle yarışıyor
televizyon denen laneti sevmiyorum
o çıkalı emeğin alın terine ihanet var
o çıkalı kolaycılar
şerefsizler
süslüler
sülükler sardı her yanımızı
emdiler kanımızı

bir gerçek daha var görüyorsun
izlesen bir dert izlemesen bir dert
görüntülü görüntüsüz namert
çekmiş mini eteği
bir kaç sevgili bir arada
analık gururunu almış ayaklar altına çiğneyip duruyor
kuruntusundan kuduruyor
fiyatı zamlanıyor primler yapıyor
erkek kılığında kadınlar da
kirletir oldu namusunu erkekliğin
başka şeylerle anılır oldu adı dönekliğin