Gerçekler Şiiri - Necibe Sucuoğlu

Gerçekler,gerçekler
Yeter,yeter artık dikilmeyin önüme.
Biraz da yol verin hayallerime.
Herkesin başında kavak yelleri esen yaşlarda;
Güneşli günlerim oldu,
Yağmurlu günlerim oldu,
Fırtanalar koptu,yeller esti hayatımda ama,
Kavak yelleri esmedi hiç başımda.
İşte,ılık bir Nisan gecesi,
Yeni aşkların doğduğu bir ayda,
Gençliğim geldi aklıma.
Hiç İlkbaharda başlayıp,
Sonbaharda biten aşklarım olmadı benim.
Yaşadım elbet her canlı gibi
İlkbaharın neşesini.
Papatya tarlalarında
Tahla atıp yuvarlanırken,
Fallar bakmadım
Seviyor sevmiyor diye.
Çoğu zaman dayak yedim anamdan hatta,
Üstümü kirlettiğimn için.
Bazan bir balarısı yaktı canımı çayırlarda.
Bir eksiklik mi,
Yoksa gerçeklik mi,bilemiyorum?
Umutla beklediğim bir sevgilim olmadı
O yaşlarda.
Umudum hayat oldu,
Umudum gerçeklik oldu hep.
Gerçekler,gerçekler ne olur,
Ne olur engel olmayın bana.
Biterken hayatımın ilkbaharı;
Ilık bir Nisan sabahı,
Yaşayamadığım baharı
Hayallerimde yaşayayım.
Takla atıp yıuvarlanayım
Papatya tarlalarında.
Giysilerim kirlendi diye
Kızan kimse olmasın.
Arıların çayır çiçeklerinden
Bal toplayışını seyredeyim.
Gelincikler derleyeyim,
Kır çiçekleri derleyeyim
Ve yanımda olsun sevdiğim de;
El ele verip koşalım,
Coşalım biraz da.
Unutalım yaşamı,
Yaşamın zorluklarını,mücadelesini.
Sevgisini söylesin bana,
Çiçeklerden taç yapıp taksın başıma...
Gerçekler,
Gerçekler bırakmıyor ki beni asla.
Ilık bir Nisan sabahı;
Kocam işe gidecek,
Çocuğum ise okula;
Kahvaltı masası hazır değil hala.