Köyüm Ve Anılarım Şiiri - Midayet Kara

Köyümün daracık daracık, yolları vardı
İki insan yan yana gidemez, zor sığardı
Yaşlı ninem iş yapar, gelin kıza söverdi
Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş

Şükrü amca ağaçtan, iki kaşık, yapardı
Düğünlerde at binip, papağı o kapardı
Koca kapıyı görmez, köşelere çarpardı
Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş

İki koyunu güdemezdi, bizim Nurettin
İlçeye gidip gelemezdi, oğlu Şemsettin
Ahmet amca otlakta, kıl keçiyi ne ettin
Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş

Yusuf amca sitil sitil, yoğurdu satardı
Çolak yaşar düğünde, çiftetelli atardı
Sıddık amca geceleri, ayvanda yatardı
Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş

Köyde her şeye karışırdı, İbrahim abi
Öğretmenimin emeğini, unutmam tabi
Ali amca durmadan anar, yaradan Rabbi
Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş

Osman amca çok ciddiye, alırdı hayatı
Acaba ne oldu Sıtkı’nın, küheylan atı
Rüzgâr sert estiği zamanda, uçardı çatı
Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş

Atını kimseye vermezdi, Muzaffer emmi
Binali emim harmanında, sürerdi gemi
Hiç iyi olmazdı Ayşe’nin, çayının demi
Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş

Zülfikar yengemiz, tarlada mısır beklerdi
Topal şaban amca, yokuş aşağı teklerdi
Molla bek amca yemez, servetine eklerdi
Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş

Midayet ‘im derki, köyümüzü çok özledim
Yazacak çok şeyim vardır, hepsini gizledim
Ben bu şiirim ile, hane hane gezmedim
Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş
(0816) Ekim 2009