Gözlerinin kapaklarının altıyla konuşmak isterdim.
Hal hatır sorardım.
“Nasılsınız” faslıyla başlayan cümle yapısıyla.
"Parmaklarım dokunsa mahsuru yok umarım? "
"İlerlet" derdim kendi kendime.
Utanmanın sınırlarını.
Öp başkası için ağlamış göz altlarını.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var