Gerçekler Şiiri - Mehmet Emin Karademir

İnsanlar doyamıyor küfre
Sakın ha sakın sende düşme
Ne ile suçlandığını bilemiyor kimse
---(Göz yumduk adi edepsizlere)

Silaha merak salmış yurdum insanı
Kendini bilmez mesken edinmiş dağları
Birbirine düşürdünüz geride kalanları
---(Biz değilmiydik atalarımızın torunları)

Tutturmuş bir laf sağcı solcu
Bulamadılar bir türlü doğru yolu
Kefil gösterirler olmayan onuru
---(Bitmez böyle yalanların sonu)

Kimse dinlemez oldu dertleri
İşsizlik tavan yapmış budur ülkemin eseri
Kaçıp gitmek oldu tek çareleri
---(Sokaklarda kaybolmuş bir gençliğin izleri)

Eller açılmaz oldu Mevlana
Diller lal olmuş bir tek duaya
Çıkamadık bugünden yarına
---(Harcanıyor koca ömür bir yalan uğruna)

Yiğit kaybeder olmuş şanını
Has delikanlının gitmiş namı
Sonları olmuş paslanmış demir kapı
---(Pişmanlık sarıyor dört bir yanı)

Aşklar içinde ayrılıkların
Dostlar içinde hayırsızların
Sevdiklerimiz içinde vefasızların
---(sevgi denildi… Adı batsın böyle yalanın)

Derdi olan ah çekti kadere
Umutlar ertelendi yeni günlere
Akıllı olan döndü deliye
---(Sıkılan bir yumruktu tek hediye)

Kızıyorum kulluk yapana
Vuruluyoruz artık kardeş kurşununa
Lanet okuyoruz böyle hayata
---(Kötüler engel oldu mutlu sonlara)

Yaşadıklarımız dönüyorsa hazana
Yalancı deniliyorsa doğru konuşana
Şükür yoksa oturduğumuz sofrada
---(Böyle Gitmez elbet bu dünya)

Sevdadan başka bir şey öğretilmeyen yürekler
Anlatsam şimdi bitmez bu dörtlükler
Bunlardır yaşadığımız gerçekler
---(……………………………………)