Namütenahi hayaller çöplüğünde
Milyarlarca hayal kırıklığı dolaşmakta
Ölmemişler işte terkedilseler de
Acaba sahipleri şimdi ne yapmakta?
Arkadaşlarımın hep hayalleri vardı
Bir ben yaşamasını öğrenemedim
Herkes hayata başka yollardan daldı
Ben terketmediklerimin çöplüğündeyim.
Hepsi birgün mutlaka buluşacak
Kırılmış olanları bile sahipleniyorum
Ben de olmasam onlara ne olacak?
Bu yüzden ölüme de direniyorum.
Kayıt Tarihi : 13.7.2006 17:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Aramak istersen,her insanın pek çok güzel yanını bulabilirsin; mutlaka birde kusurunu...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!