Gerçekistan Şiiri - Abdurrahman Karaş

Bu sabah uğradım gerçek dünyaya
Küçücük, daracık taş evler gördüm
Sakinleri dalmış sonsuz uykuya
Sessizlik içinde yatanlar gördüm

Evlerde ne kapı ne pencere var
İçinde bir oda, dört toprak duvar
Karanlık odada yalnız insanlar
Toprağa karışmış bedenler gördüm

Kimi yetmişinde gelmiş buraya
Kimi yedisinde dalmış rüyaya
Kimi kanatlanmış uçmuş Mevla’ya
Sırasız her yaştan geleni gördüm

Anam, babam, ceddim, karındaşlarım
Oyun oynadığım arkadaşlarım
Kocaman yürekli gönüldaşlarım
Nice çınarları devrilmiş gördüm

Kimisi geleli çok zaman olmuş
Kimi daha yeni evine konmuş
Kiminin künyesi çoktan kaybolmuş
Bir gölgeye muhtaç garipler gördüm

Bey, paşa, maraba hep bir arada
Zengin ile fakir yatar art arda
Kimseye imtiyaz yok bu dünyada
Gerçek eşitliği burada gördüm

Karaşi burası gerçek vatanın
Geride kalacak varın, varlığın
Süsüne aldanma yalan dünyanın
Yalnız bir kefenle gelenler gördüm