GerçekHikaye Taksim Parkı

Bomboş yol aradım yürümek için,
Bir omuz aradım yaslanmak için,
Yağmurlu bir hava aradım gizlice akan gözyaşlarım için,
Her gün bomboş olan yollar bugün inadına sanki tıklım tıklım,

Ben de şansıma küsmüş doğacak güneşi bekliyorum parkın en ücra köşesinde,
yalnız ve kırık olan bir bankta,
Başka çarem kalmamış gibi tam dalmışken bir simitçinin sesini duyuyorum,

Yanıma yaklaşıp simit ister misiniz diyerek ve elinde son kalmış tek simidi bana uzatıyor,
Bayatlamış simide bakıyorum.
Pek içimden gelmiyor almak...
İstemem demek için başımı kaldırdığım sırada karşımda soğuktan titreyen kısık
..........
..........