GerçekciLik Şiiri - Erdal Yazıcı

Başlangıç Benim Suçum Değilki
Sonunu Yazarken Bir iSim Düşünebileyim
Bize Gerek Önümüze Geleni Yaşamak
Sorgulamak Birazda Neyi Kimi Belirtmeden
Ne Kafamda Birşeyler Yazabilmek Adına Düşünceler Mevcut
Nede Yazmamak Için Yaşanmamış Yaşam
Rutuşsuz Bir Şekilde Ifade Edebilmek Var Kendi Adıma Beni
Gene Çıkarsız Gene Kendi Adına Birşeyler Istemeyecek Kadar Masum
Zaten Hep Böyle Değilmiydi Sana Verebildiklerim
Duyguların Ifade Edilmiş Şekli Kelimeler Okuduğunda Bana Yabancı Sadece Senin ve Sadece Sana Yar
Cümlenin Düşüklüğüne Aldırmıyorum Artık Ne Şair Olmak Var Fıtratımda Nede Umutlandırmak
Üzerine Yorum Yapmak Var Cümlede 'ürkütenmi Geçmişmidir Bizi Umutlandıranmı' Ne Umutlanacak Kadar iStemekteyim Nede Ürekecek Kadar Yakında
Bir Gün Çık Karşıma Hayat Denilen o Manayı Gör Desem Sana Olmaz
Bir Gün Çıkayım Gözlerindeki 'Beni' Göreyim Desem Çaresizliğe Davet
Kavram Dedik, Kavgam Dedik, Tasa Kaygı Yok Dedik, Sevdik, Dağladık Gözlerimizi, Düşlerimizle Izledik, Birazda Olunmazlıga Inat Ettik, Zaman Doğruydu Mekan Sorundu Işte Bunu Bilemedik, Tükendik Biz. 'Biz'den Kastım, Sen ve Ben..
Ilgimiz Yaşantımız Duygularımız Değil,
Varolmuş Duygular Yok Olmaya Müktedir Degildirki Bende Unutmak Için Çaba Sarfedeyim
Yaşanmışlığı Inkar Etmedimki o Ana Kadar Seninle Yaşadığım Tek Gerçekciliği..