Sen varlığınla beraberken ve senden sonraki yalnızlığımla, yaşam tüm kavgalarım ve verdiğim umutsuz uğraşlarla, çırpınmalarım sadece sana aitti…
Bu kavgaların çoğunda kaybetmiş olarak devam ederken, yaşama tüm uğraşlarım, düşlerimdeki görüntülerle devam edip durdu…
Bu savaşlardan bel büküklüğü ve bedensel eksilmelerimle yaşam savaşımdaki tüm düşler sana ait öfkelerle doluydu…
Bırakıp bırakıp gittiler hayatımdan…
Ne gecenin yarısına baktılar, ne de gündüzün tan zamanına…
Her şeyin olmazını yıktılar üstüme… Ne acıdılar, ne de acılandılar…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
