Yolculuk zamanı geldiğinde herkes her zaman birbirine veda edemezdi…
Sanırım düşüncesinde asla bir daha beni görmemek üzere gidiyordu. Ama zaman onu terk etmişti, kendi acımışız özlem kıvrımına alarak benle beraber gücümüzü deniyordu…
Ve ben o acımasızca geçen yıllara direnmek için var gücümle sürtünüyordum…
Ve zaman onla beraber beni de terk etmişti yalnızlığımıza dokunmadan...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim