Gerçek Yaşam Şiiri - İsmail Dinçer

Öptün mü annenin ellerinden
Vardınmı köyüne bir tanem
Özlemin ilk günden sardı
Bu kalp sensizliğe dayanırmı

Toprak yağmursuz,
Bitkiler güneşsiz,
Canlılar havasız olamadığı gibi
Bu bedende sensiz olamıyor.

Seninle şımarık bebekler gibiyim
Sen gittiğinde küsüyorum herşeye
Köyüne seninle gelseydim,
Ellerinden tutup,
Kırlarında gezseydim
Eşi dostu seninle,
Ziyaret etseydim.

Sana o kadar alıştım ki
Hep yanımda olmanı
Beni hep şımartmanı istiyorum

Değer verişini özlüyorum
Sana o kadar ısındım ki
Sensiz, sensiz, olamıyorum
Kollarını özlüyorum

Meğer yaşam seninle başlamış
Nefesin bedenime can vermiş
Ayrılığın, beterlerin beteriymiş
Sen gittiğinden beri
Dilim sustu, bedenim eridi

Gecelerini unutamıyorum
Sende ısınmak,sende yanmak
Hep kollarında olmak istiyorum
Alışmışım bir kez,sensiz olamıyorum

Senden gayrısı yalanmış
Seninle hayat GERÇEK YAŞAMMIŞ..