Gerçek Vuslat… Şiiri - Yavuz Doğan

- En gerçeği nefes kadar peşindeyken bir vuslatın
Yeryüzüne sultan olsan, neye yarar saltanatın? -

Vakit tamam, durdu takvim; saat gecenin yarısı
Zifir olmuş gökyüzünün aşağısı, yukarısı.

Kâmer yalnız, gece soğuk; yıldızlar göz kırpmaz artık
Gönül kuşum lâl kesilmiş, aşka kanat çırpmaz artık.

Yol kısalmış, sabah uzak; hiç ışık yok, gün karanlık
Günahlarım sıralanmış, yaşadığım dün karanlık.

Sıra sıra hatıralar kayıp düşer gözlerimden
Hüzne giden bir “AH” kalır cam kırığı sözlerimden.

Göğü sarar karanlığın ölüm kokan bulutları
Birer birer geri alır ellerimden umutları.

Yol kısalmış, sabah uzak; hiç ışık yok, an karanlık
Günahlarım sıralanmış, yaşadığım can karanlık.

Artık ömür nefes kadar yakın değil dudağıma
Simsiyah bir gece konar yorgun gönül otağıma.

Kararır gök, gözlerime kara bulutlar inince
Sessizliğin sesi gelir, kulağıma ince ince.

Yol kısalmış, sabah uzak; hiç ışık yok, tan karanlık
Günahlarım sıralanmış, yaşadığım han karanlık.

Sonra cana candan öte bir ses gelir “uyan” diye
Canı sorar, cana sorar; “yok mu fecri duyan? ” diye.

Ağır ağır yola çıkar can denen kuş ellerimden
Mızrabıma hüsran kalır, kırgın gönül tellerimden.

Yol kısalmış, sabah uzak; hiç ışık yok, ten karanlık
Günahlarım sıralanmış, yaşadığım BEN karanlık.

27.04.2008

Beylikdüzü