Gerçek ve Düş Şiiri - Adnan Yunsuroğlu

Gülüyorum ağlanacak halime,
Gözümden akan yaş değil gayrı.
Bağrıma basmışım kara taşları,
Şu benim kalbimde boş değil gayrı.

Senden ayrı kalmak artık tek çıkar,
Uzat elin, yüreğimi çek çıkar,
Görmesem ne çıkar, görsem ne çıkar,
Hayalinle aram hoş değil gayrı.

Kaygıyı, tasayı taşıma yeter.
Sevgiyi sevdayı yaşama yeter.
Geldiğin mertebe, aşama yeter.
Yaşadığım gerçek, düş değil gayrı.

Bomboş oldum, kuru dallar gibiyim.
Kimse bilmez, tenha yollar gibiyim.
Kaygısız, avare kullar gibiyim.
Omzumda duran baş değil gayrı.

Kiminle konuşsam derdim deşerdi.
Anlamazdım aklım, fikrim şaşardı.
El attığım dallar açtı yeşerdi.
Başımı vurduğum taş değil gayrı.

Ağladım olmadı, güldüm olmadı.
Her türlü belayı buldum olmadı.
Topladım olmadı,böldüm olmadı.
Bir değil, üç değil, beş değil gayrı.

Gözlerin gönlümü arıtmaz oldu.
Muhannet kem sözler darıltmaz oldu.
Vuruyorum amma, ağrıtmaz oldu.
Bu benim döğdüğüm döş değil gayrı.

Bazen çocuk oldun, bazen de olgun.
Bazen çok neşeli, bazen çok durgun.
Sen doğdun doğalı yorgunsun yorgun.
Senin yaptıkların iş değil gayrı.