Gerçek Üstüne Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Demir bir kütleyi çok ağır sanan
Sırrın eşiğinden girmemiş olur.
Tuncun sertliğine kanıp inanan
Perdenin ardını görmemiş olur.

Suyu göremeyen taşlardan kavi,
Kuşu göremeyen file müsavi,
Mantıkla etmeyen aklı tedavi
Henüz alfabeyi bilmemiş olur.

Bir insan sandımı toprağı toprak;
Ona yaprak gelir daldaki yaprak,
Kekeler gerçeği ufalayarak,
Tek adım beriye gelmemiş olur.

Gördükleri şeyi gerçek sananlar,
Bir cisme değenler, alıp tutanlar,
Lezzeti tadanlar, sesi duyanlar
Mantıktan tek bir ders almamış olur.

Akıllar verdimi hayale özü
Artık ne algılar, ne dinler sözü,
Gerçektir zanneder mavi, kırmızı,
Gerçekle başbaşa kalmamış olur.

İnsanlar hayale doğru gittimi,
Bastığı yerlere çok güvendimi,
Yıldızlı gökleri boş görmedimi
Gerçekler aşikar olmamış olur.

Barlıoğlu der ki; sırlar derince,
Şekil neye yarar göremeyince?
İnsan biröok sırrı keşfetmeyince
Gerçeği arayıp bulmamış olur.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 345-346/412)