Gerçek'ten Konuşmaya Başlamak İçin....

Gerçek’ten konuşmaya başlamak için
İyi’ce bi susmalısın
Yalnızlığını ördüğün dört duvarlar
Ya da bazı başıboş bırakılan
Dört tarafı açık mekanlardan da
Medet umma bu kez
Ne de sahiplenilmiş yolların
Her mekan her an her biçim tramvayında
Ne güzel dışarısını seyrederken
İçerideki içindekinin sessizliğini dinginleme
Bir nebze şevke geldiğinde yeniden
Gerçeklerden bahsedeceksin ya
Bu sefer de gerçek’ten konuşmaya başladığını sanmaz
İş yapmaya başlamak için
Konuşmaya başlamaktan molalanmazsın umarım
Konuyu değiştirmek kısa vadeli bi çözümse eğer
Yaşananların ağırlığı altında ciğerini patlatacağına
Soluğu soluğuna
Arzularının diyaframına inip itkilerine kürek ol
Yelkenler fora olmaz bu mevsimde belki
Ama estiği yere kadar
Uzanırsa rahat nefesin bedeni
Coşkuların soluklanacaktır
Ve patlak bi ciğer yoksa şimdi
Hava odacıkların bu derin nefesi taşıyacaktır
Ve şimdi gerçek’ten
İçindekileri dışarıya haykırmanın zamanı....
Duymasın kimseler
Ne güzel ne fark eder
Bu seni ne üzer ne kahreder
Kelimelerin
Ne kadar duyulmaz mısralardan şekillenirse bu 'yaz'
Gönlünün en viran halini bile
Köşe bucak dört bir yana yaz
Ekinlerin ne kadar yeşillenirse de bu yaz
Hiç biri çiçek açmayacak biliyorsun
Her zamanki edayla
Ardından nasıl olsa ayaz
Deme de sus
Susma da us’lan
Olduğun olabildiğin kadar boylan
Nadasa bırakacak toprak kalmadı dersen
Son deminde ekenek
Her sabah uyandığında en kabus rüyaların bile
Benliğine karşılıksız bir ödenek
Belki bu yaşta başa daha dert olursa gelenek
Ancak orta yaşlarda don kişotluk yapmadan
Yeni bir vicdan yaratmak maharet
Haydi kaldır kendini
Asılı kaldığın boşluktan
Yere inmenin
gerçek'lerden demlenmenin vakti
Her gündoğumunda yeniden us(‘) anmadan
İşe yaramaz korkuluklarını kuşanmadan……..

16.10.2008 – Düzce