Gerçek Sevgili Şiiri - Abdurrahman Özdemir

Nice sevgiler duyumsadım hayatımda.
Nice aşkları hissettim gönlümde.
Kimini sevdiklerim,
Kimini yaşam koşulları noktaladı.
Kimbilir, kimini de belki kendim.

Şimdi anlıyorum ki, noktalanmadı onlar.
Yani, sonlanmadı hiç biri, sonlanamaz da.
Noktalamak, unutmak, mümkün mü hiç?
Yaşanılan sevgileri, aşkları.
Yani, yaşamda asıl ve gerçek olan tek değeri.
Sadece, hepsi de asıl kaynağına döndüler.
Herşeyin bir gün kaynağına döndüğü gibi.
Gömüldüler gönül toprağıma.
Onlarca, belki de yüzlerce çiçek tohumunun
Toprağa gömülmesi misâli.

Unutulması için çekildiği sanılan acılar,
Unutulması için değil, gömülmesi içinmiş
Gönül toprağına, o sevgilerin – sevgililerin.
Şimdi anlıyorum bunu.

Korkmuyorum artık sevmekten, âşık olmaktan.
Hatta binlerce, milyonlarca, milyarlarca
Sevgiler, aşklar duyumsamak istiyorum.
Beni sevmesin sevdiklerim.
Âşıklarım bana âşık olmasınlar, önemi yok.
Sevgilim isterse bir karınca olsun, ne fark eder.
Karşılık beklemiyorum sevgilerimden, sevdiklerimden.
Kendim için sevmek istiyorum.
Sevmiş olmak için sevmek istiyorum her şeyi.

Ve şimdi biliyorum ki...!
Bir gün, gönül toprağımda,
O sevgi tohumlarının hepsi de çiçek açacaklar.
Milyonlarca, milyarlarca çiçek,
Hepsi de birbirinden güzel.
O zaman,
O sevgilerin de, sevgililerin de kaynağını,
Gerçek sevgiyi,
Gerçek sevgiliyi,
Ve gerçek aşkı yaşayacağım.

8.6.1998 – Pazartesi