Gerçek sevgi Şiiri - Serhat Orta

"İnsanlara olan sevgim ruhumda yeşerir yüreğimde çiçekler açtırıyor,
insanları seve'bilmem için illaki iletişim kurmam veya hayatımda var olmaları yâda yakınımda olmaları gerekmiyor hatta tanımama ve tanışmama bile gerek yok tanımadan bilmeden uzaktan'da severim ben insanları,
insanlara yakın olmaktan çok insanlardan uzak bir insanım,
veyahut insanları var'oldukları için sevmedim,
ben insanları rabbim'in rızası için sevdim ben insanları rabbim'in sevdiği için yarattı diye sevdim yüreğim sevgiyle güzel kalsın diye sevdim,
insanlardan sevgi gibi bir beklentim yok çünkü beklentisiz sevdim herkesi ve herşeyi,
hem zaten yokluğunda sevilmeyen hiçbir insanın varlığıyla sevilmesi Sevgi değildir sevgi olsa da bahsettiğim gerçek sevgi değildir,
çünkü hiçbir insan hiçbir zaman sadece var olduğu için sevilmeme'li çünkü varlığında da yokluğunda da değişmeyen tek şeydir sevgi öylece seviyor yâda seviliyor insan,
ve daima rabbi için sevgiyle yaşamalı insan çünkü eğer bir kalpte sevgi yok'ise o kalp kararır...