Gerçek/sen Şiiri - Ubeyd Boryalı

derinden gelen esrik seslere kulak ver
serden geçen kimsesiz kimliklere kol kanat ger

dediklerinden mi bilmem
ama aslına hakaretlerinin
karşılıksız kalması da kıyısındayken okyanusun
keşfetmek yerine yerinden az biraz emekle
kavrulurken kaçtığın senden geçmen
emekleyerek değil de
kendinden emin
ellerin yargısını kaygısız serin erinmeden
defetmek varken

sen en derin sesleri hiçe sayarak
kafana muğlak kazanımlar
hayatına hasbelkader yaşama etiketini
hiç utanmadan dan diye eklentisel açıdan kaçınmadan
dipsiz kuyulara dalan fakat hiç dolmayan
gün geçtikçe solmaya meylini kaçınılmaz kılan
ansızın değil göz göre göre yok olan

Ruhun paklar zannındayken kenara aslını itip sen
Yine kolayı seçen
Dipsiz izbeliklerinden
Değil sığ keşiflerin
Destursuz eşiğinde dolanırken
Yine kendine en uzak yerden
Nedeni nasıla katıp hasım yarattın
nasıl yaptın anlamadım
Yine bir şekilde değişimin korkarak ardından karanlığı getireceğini sanarak yerinde saydın
Aymanı beklerdim ve fakat doğrusu gördüğüm hezimet
Karşısında kendine ördüğün
Ağın daimi tutsağısın