Gerçek Sanatçı Şiiri - Tuncer Türkdoğan

GERÇEK SANATÇI

Taşa can verirken Koca Sinan’dı
Pir Sultan’dı Kerem gibi yanandı
Bedrettin’di kardeşliğe inandı
Namert köprüsünden geçmedi bir gün

O,ateşi çalan Promete’ydi
Cervantes’ti,Homeros’tu,Göthee’ydi
Kalemine nice sultan baş eğdi
Varsıl kanadıyla uçmadı bir gün

En önde o vardı haklı savaşta
Ateşi ısıttı insanı kışta
Tuvalde,çelikte,boyada,taşta
Zalimin tasından içmedi bir gün

Uygarlık yolunda oydu meşale
Onunla yüceldik geldik bu hale
Oydu bağnazlığı yıldıran kale
Baskının önünden kaçmadı bir gün

Gün oldu sürüldü en ırak il’e
Gün oldu mapusta doldurdu çile
Gün oldu yürüdü ölüme bile
Gönlünü düşmana açmadı bir gün

Onunla açıldı görmeyen gözler
Onunla sırrını açtı tüm sözler
Onunla umudu buldu öksüzler
Asla halka nifak saçmadı bir gün

Kör karanlıklara ederken hücum
Zulme maruz koyduk çokça mahcubum
Ben masum değilim mutlak var suçum
Alçaklara avuç açmadı bir gün