Sağ elin verdiğini sol el hiç görmezdi
Günümüzde veren kalmadı
Verse de verdiğini iki eli de gösterdi
Günlük hayat veresiye ile dönerdi
Borçlu değil alacaklı olan utanırdı
Ne zenginde gurur
Ne fakirde minnet
Herkeste bir zarafet vardı
Veresiye defterini zengin biri kapatırdı
Zengin kimin borcunu ödediğini
Borçlu borcun nasıl ve kim tarafından
Ödendiğini bilmezdi
Borç kimin?
Alacak kimin?
Bunu bir tek veresiye defteri bilirdi
Gerçek pazarında alan değil
Veren kazanırdı
Ne istediğini alamayan vardı
Ne de siftah yapmayan esnaf kalırdı
Cahiliye devrinde köle pazarları kurulurdu
Şimdi köle edilmişlere ve köle edileceklere
Pazarlar kuruluyor.
Yoktu gerçek pazarında komisyon
Eskiden üreten ve son tüketen
Bu yolla soyulmuyordu
Hepsini benden al dayatması yoktu
Her esnaftan bir ihtiyaç karşılanırdı
Almaya ihtiyacı olanlardan
Almaya doymuyor
Vermeye imkanı olanlar
Ve işlerine gelmediği için
İçlerinde duyan olmuyor
Önder Karaçay
Kayıt Tarihi : 3.3.2015 06:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (25)