Gerçek Olan Buymuş Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Beklerim bedenim yıkansın, yunsun,
Kaldırın ortadan oyuncakları.
Beklerim cesedim kefene konsun,
Çağırın sımsıkı saracakları.

Kefenmiş meğerse kuşanacağım,
Bir beyaz bezdenmiş ince belbağım,
Artık yalanlardan kesin uzağım,
Sesleyin seyredip bakacakları.

Bir el uzatılsa tutar mıydım hiç?
Malımı çöplüğe atar mıydım hiç?
Kuru tahtalarda yatar mıydım hiç?
Ünleyin tabutu çakacakları.

Sanmıştım ki ömür bitmez, tükenmez,
Hanlığım katiyyen tersine dönmez,
Varlığım, kudretim hiç zeval bulmaz,
Haylayın yerimi kazacakları.

Şimdi dua edin, koyun mezara,
Dizin mertekleri toprak duvara,
Artık gecem kara, gündüzüm kara,
Yollayın toprağı atacakları.

Gerçek olan buymuş, asla bilmedim,
Dürtüp gösterdiler, gene görmedim,
Barlıoğlu dedi, kulak vermedim.
Arttırın duamı yapacakları.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 189-190/412)