Gerçek Kör Şiiri - Abdullah Tekmen

Zavallı bir kör adam,
Bir elinde feneri, diğerinde asası,
Omuzunda testisi
Kapkaranlık bir gecede yola çıkmış gidiyormuş.
Sözünü, özünü bilmezin biri
Adamı hor görmüş, yanaşmış ona:
-Usunu mu yitirdin? Be adam!
Senin için gece de, gündüz de bir değil mi?
Niçin boşa taşıyorsun feneri?
Diyerek alay etmiş onunla.

Yaşamın sonu gelmez ezgisiyle yoğrulan,
Acımasız delip geçen yılları
Kara bağrında, ak saçlarında,
Çilekeş gönlünde eriten,
Acıları yudum yudum içerek
Ruhunda söndüren
Aşını can ocağında pişirip yiyen
Yaşlı kör,
Yıllanmış yorulmuş
Buruk bir yürekle
Kendisiyle alay eden aymaza
Olgunlukla gülümsemiş
Demiş ki:
-Bilemedin!
Bu feneri taşıdığımın nedeni
Kendim için değil
Senin gibi gerçek körler içindir,
Şöyle ki:
Bana çarpıp testimi kırmasınlar diye...

Gerçek körler,
Kör değilken görmeyendir.
İçindeki bulundukları aydınlık
Onlar için karanlıktır.