Gerçek Hikaye Şiiri - Teoman Temel Süer

Öyle yaşananlar vardırki,şiirler şarkılarda anlatılamazlar.

Bu öyle bir hikaye.
GERÇEK BİR HİKAYE
Sene 1974 Eylül,Sarıkamışda görevliyim.Evlilik hazırlığı yapan 2 arkaşımla,alışveriş yapmak için benim yeşil anadolumla pazar günü Doğubeyazit'e gidiyoruz.Orayada alışverişe gidilirmi? diye soranlara o tarihlerde İstanbul,Ankarada bulunmayan en gelişmiş elektronik eşyalar,mutfak malzemeleri, saatler vs. orada, çünkü kaçak olarak geliyor.Bir tarafta azgın Aras nehri,öbür tarafı Ermenistan. İran -Türkiye yolu,son derece virajlı bir yol.

Sohbet güzel,yol kalabalık,süratimiz yola göre iyi, yanımızdan süratle arka arkaya 2 beyaz Peugot504 geçiyor,arkadaşlar bu süratle bunlar ikinci virajı alamazlar Aras'a uçarlar,sözümüz bitmeden 2.virajda peşpeşe ucuyorlar Aras'a.İlk biz gidiyoruz oraya,arabalar eşya dolu nehir azgın arabalarda birer kişi,sürükleniryorlar ve batmaya başlıyorlar,can pazarı kapıyı açamadıkları için pencereden çıkmaya çalışıyorlar,beceremiyorlar.
Üç arkadaş göz göze geldik,ölüm tehlikesi yüksek olmasına rağmen atladık soğuk suya,pencerelere sıkışmış adamları çıkardık arabalardan.Ermenistan tarafında seyreden askerler alkışlıyorlar.
Bir süre nehrin kenarında dinlendik,onlar nefes alıyorlardı ama şuur kaybına uğramışlardı.
Sarp vadiden yola kadar taşıdık,arabamıza zorlukla bindirerek,Iğdır devlet hastanesine götürüyoruz.Hepimiz üşüyoruz,arabada ısınmaya başladık,onlarda kendilerine gelmeye başladılar.Tek söyledikleri kelime ALLAH,ALLAH, hastanede serum bağlandı,biz ifade vermek için bekliyoruz,onlarla beraberiz,bir süre sonra BALALARIM (eşim,çocuklarım) demeye
başladılar.Serumlar bitip güçlerini kazanınca TÜMENLERİM,(para) ,ARABAM-MALLARIM bırakın gidelim demeye başladılar.

Bu bir gerçek kıssadan hissedir,herkez kendine düşeni çıkarmalıdır.
Hayat kurtarmanın mutluluğu içersinde Doğubeyazıta gidemeden Sarıkamışa geri döndük.
Hasrete bir an önce son vermek için sürat yaparak gurbette ölebilirlerdi.Gurbette hasret içersinde yollarda kalanları,sevdiklerine ulaşamadan göçüp giden aziz şehitlerimizi saygıyla anıyorum.

Bu gerçek hikaye,bir insanın ölmek üzere iken düşündükleri ile,kendine gelince düşündüklerini nede güzel anlatıyor.TEOMAN2011