Gerçek Hayata Şiiri - Cihan Tarık Acande ...

Hüzün..
Seni sevenin ummadığın anda senden gitmesi sebebiyle oluşan sıkıntının en büyük ve kalıcı haliymiş hüzün...

acının büyük olanı sevdiğin insandan gelen sözler hareketler ve tavırlarla oluşuyormuş.. Yıllarca kanmışlığın verdiği kederi de ekleniyormuş hüzün defterinizde ki acı dolu sayfalar arasına.. Boşa giden yıllara değil edilen sitem.. "İnandıklarıma" önemlisin değerlisin gibi sözlerin yalan olduğunu anladığım o unutulmaz An'a..

Ve sitemkarlığın asiliğe dönüştüğü öfkesinden onu bile tanıyamadığım, yılların hiçe sayıldığı bir gece vakti.. Saatim ilk defa çalışıyor saat 9 sularında.. Sözlerin gibi, sen gibi, inanmaya çalıştığım belki kabul edemesem de inandığım her şey gibi yalanmış bana olan sevgin.. İnsan gerçeklere üzülür ama yalanlara asla..
Birde sızısı kalıyor yalanların. Yalan oluşlarının bütünlüğünü gördüğüm o anın net görüntüsünün bende uyandırdığı neden sorusuyla. Neden böyle oldu değil! Neden ben de sadece o anlık başka birine hemde hiç tanımadığım birine dönüşemedim diye.

Ardında keşkeler kalıyor düşününce ama yapsaydım dediklerim değil bu keşkeler... Onun için değdi mi? Keşke onun için yapmasaydım, bu denli büyük riski belki ölüm dediğiniz o (sizce soğuk ve uzak bence gerekli ve yakın) zor virajı bile göze aldığım şeyleri yapmasaydım dediklerim..

Şimdilerdeyse anlayamadığım bir huzur var içimde ve tarifsiz.

Alışmak zor olmasa gerek "gerçek hayata..."